Yorulmuşum, yürümeden yorulmuşum.
Usanmışım yenilgilerden.
Sıkıntılar dostum, mutluluğu unutmuşum.
Gelin üstüme, tekiniz durmayın geri.
Bakmayın küstüğüme, hiç barışmadım ki.
Usanmışım, tükenmişim çaresizlikten.
Kırgınlıklarım ümitsizliğimden.
Kimsesizim, bu yalnızlığımın sesi.
Duy sesimi! Ey kimsesizlerin kimsesi.
(22.05.2002-Merkez-Ordu-saat:18.30)
Erdem DemirkolKayıt Tarihi : 11.8.2003 14:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!