Yorulmayan susmayan yürek

Bir çay koyarsın günün sessizliğinde
Önce dumanı kaybolur yavaşça
Avucunu bile ısıtmadan öylece soğur gider
Dalıp gidersin alışık olduğun düşüncelere
Eski şarkıları diline alırsın biraz
Hemen yanıbaşında duran sigaradan yakarsın
Bir iki nefes alır derken birkaç nefes daha
O da öylece tükenir gider
Sonra kalemi kağıtla buluşturur
Kelimeleri cümlelerle kavuşturursun
Heyecanlı zamanlardaki buluşmaların aklına gelir
Beklediğin istediğin kavuşmaları yaşarsın bir an
Yazdığın yere kadar gider
Sonra bir noktayla şiir de biter
Artık kağıt yorulur kalem susar...
Bakma çayın soğuduğuna
Sigaranın tükenip gittiğine
Ya da şiirlerin bir noktayla bittiğine
Soğumayan öylece tükenip gitmeyen
Ne olursa olsun bitmeyen bir şeyler var
Bir de ne yaparsan yap yorulmayan, susmayan bir yürek...

Güray Gökkaya