Yorulmaya Kayıtsız Şiiri - Emirhan Vardar

Göz kapağı tüyden hafif bir gölge
Ruhunu kaybedip derinlere dalıyor.
Sonsuz hüznün bahşedildiği gecede
Yalnız aynaya bakarken gözlerini açıyor.

Sanılandan çok daha yorgun,
Hafızası ağır geliyor yaşamaya.
Akan su bile hislerinden durgun;
Kaç deniz var daha,
Ağladıklarıyla yapılan...

Nefes almaya çalışırken ben
-ki bahsedilenin ben olduğunu
anlatmak bile işkencedir kendime-
Piramitler inşa edildi Mısır'da.
Yavaşça zehir dolarken akciğerlerime,
Çiçek bahçelerine can verdi insanlar.

Velhasıl yorgunum
Yaşamamaya üşenecek kadar.
Sızım sensizlik değil biliyorum, biliyorsun
Ama mağlubum sana
"tüyden hafif bir gölge" kadar.

Damarlarım saçlarınla aynı renkte,
Gözümün feri daha koyu Boğaz'daki sisten.
Bir tek ellerim hiç durmadan titrer,
Ve tüm bunlar kalan zamandan çıkartılırken
Nefes almanın getirdiği sancılarla
Anlatamıyorum satırların anlamını başlığa
Hatta
Seni hayal etmeye bile kıyamıyorum!
Affet ama
şiirin sonunu getiremeyecek kadar
y.......