Yorulmak bilmez Şiiri - Âşık Enver Gürkani

Bende bir gönül var yorulmak bilmez
Coşkun çağlar gibi coşmuş gidiyor
Nasihat dinlemez sözden anlamaz
Bir sevda peşine düşmüş gidiyor

Dediği dediktir inadı inat
Haylazlığı etmiş kendine sanat
Sanki kuşlar gibi takmış çift kanat
Dağ tepe demeden aşmış gidiyor

Aklını yitirmiş her hal besbelli
Genç aşıklar gibi olmuş sevdalı
Öyle coşmuş sanki ilk bahar seli
Derelere sığmaz taşmış gidiyor

Hanı söz dinler mı desem ki yeter
Bilmem ki hevesi ne zaman biter
Bu sıralar olmuş Mecnundan beter
Ne yapacak bilmez şaşmış gidiyor

Gürkani der yücelere seslenir
Yerden kopmuş bulutlara yaslanır
Ne yorulmak bilir nede uslanır
Kendi kendisinden geçmiş gidiyor

Âşık Gürkani