Yorulmadın mı Şiiri - Nihal Mirdoğan

Sen; bir zamanlar gümüş kakmalı tuğunu
düşmanın bağrına saplarken şimdi
kendini güldürmekten yorulmadın mı

Ve hâttâ esaret tanımaz ecdadın soyu!
bu yolda onca çileye
onca kutlu dileğe râm olmuşken
kendini kandırmaktan yorulmadın mı

Türk bedeni efece diz vururken tüm dünyaya
asil bir milletin oğlu kızıyken
günümüzde kâfirlerin
sesinisindirmekten yorulmadın mı

Haçlı denizinde çektiğin kürekle
katmerleşen gafletleriniz,
hem din,hem milleti yok ediyor
hâlâ bu vebali kaldırmaktan yorulmadın mı

Bu devire bu devrâna nasıl geldin
nasıl gövdeni inkâr edip
koca çınarın dallarını kopartıp
senin olan hakkı çiğnettin
şimdi
ninnilerine üç maymunu
sevdirmekten yorulmadın mı

Artık ölüm uykusundan uyan
Ata mirasın; istikbâlin!
marşın İstiklâlin
müebbetliğini bil azma
vatanı satanlara methiyeler yazma
düstursuz yönsüz obez kimliğinle
ne yazık ki;
şerefsizleri
midene indirmekten yorulmadın mı

Faziletten uzakta NUTUKu dinleyenler
ahlâki ve tarihi sorumluluğuna boyun eğenler
utanmak bilmiyorsan sus ve
Gençliğe Hitabeyi oku,okut
ben zulmü alkışlamandan yoruldum
sen hâlâ
cehâletini bildirmekten yorulmadın mı