Yorulduysan Şiiri - Arif Baltürk

Yorulduysan otur yamacıma
Ve şişir avurtlarını
Derin bir hülyaya dalarken sen
Ovuşturayım o narin omuzlarını
Ve boşalt avurtlarını
Gülümse hülyalarına
Benim de böyle diniyor yorgunluğum işte
Katılıyorum hülyalarına
Bak ilk hülyamız oldu
İçi fazlasıyla neşe, dinmeyen bir heyecan, gittikçe kabaran bir arzu, yanyanayken bile coşan bir özlem ve nihayetinde kavuşmak dolu
İzlerken o kiraz dudaklarını