Yoruldum da yollar uzak
Yüzünde sakalı tozak
Emmileri çadır kurmuş
Böğrü pınar altı sazak
Hele deliye deliye
Kahve yok vurur tülüye
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
yöresel dili inanılmaz ustalıkla kullanıyor. sayfalarca çiçekler kuşlar börtü böcek anlatabiliyor. sanki aralarında geziniyor insan, o anı yaşıyor
anlamlı bir dokunuş bence
Bu şiirden ziyade maniye benziyor. Sırf edebiyattaki şöhreti için methiyeler düzüp, çok güzel olmuş, harika falan demek adilane bir hüküm olmaz.
Herkese hayırlı çalışmalar.
Günün şiirini kutluyor, teşekkür ediyorum. Ulu Çınar'ımızı rahmetle anıyorum.
Anısına saygımla.
Günün şiirini kutluyor, teşekkür ediyorum. Ulu Çınar'ımızı rahmetle anıyorum.
Anısına saygımla.
Seçici Kurul' a teşekkürler, bu günde Ulu Çınar' a yer verdiği için!
kutlarım. saygılar
IŞIĞI BOL OLSUN...
USTAYA VEDA DÜŞTÜ* 28.ŞUBAT.2015*
İçimde şiirin demi, yollarda ses seda
Dönüş kalabalığı, 71T dopdolu
Derken ev, haberlerde; ulu çınara veda.
'Yaşar Kemal' ustaya düşen yol veda yolu.
Edebiyat öksüz; dalından bir yaprak düştü
2. cemre düştü, ustaya veda düştü.
Söndü Çukurova'nın o direniş ateşi
Yenik düştü zamana edebiyat güneşi
Böyle coşkun bir kalem, mürekkep yoktur eşi
"İnce Memed " öyküsü; haksızlık isyan dolu
Yer Demir, Gök Bakır'da umut mitostu, düştü
"Sarı Sıcak" gülüştü, ustaya veda düştü.
Beyaz altın kozası; türkücüsü sevincin
'Çakıl taşları gibi, türküler tıpkı kırk bin
Yıl su altında kalmış, cilalanmış' söylerdin.
Sözlü halk edebiyatı, acılı yaşam balı
'Sarı Defterdekiler' yaşamların öyküsü
Umut lal olup küstü, ustaya veda düştü...
Güzel insanlar gitti, neler bırakıp yitti
Roman, öykü, destanlar; 'Yaşar Kemal' de gitti
Demokrat, dürüst insan, mücadelesi bitti
Algı, görüş ışığı medeniyetin kolu
Sefaletle savaşım, asil kaleme düştü
Kalemiyle savaştı, ustaya veda düştü...
Ülkenin bölünmemesi, en büyük arzusu
Halkıydı ekmeği, katığı, çoğalan sözü
Anadolu Toprağı; evi, damı, tek gözü
Bir memleket aşkıydı, kalbinde Anadolu
Halkçılık derin işti; çığlık çığlık bölüştü
2. cemre düştü, ustaya veda düştü.
GÜLŞEN ŞENDERİN
Büyük yazar kabul. Nacizane romancı ro mancı kalmalı, şair de şair kalmalı diyorum.
yoruluyor insan bazen, insan olmaktan günün şiir"i. ustaya saygıyla
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta