sürgünlerin güreşlerinden havaya kalkmış
Tozu toprağı yutuyorum varlığımın tüm belirtileriyle .
Yeryuzuyle temas etmek,
Can içinde kıvranarak yol almak yorgunluğu...
Aylak sarhoşlar gibi sürgünken toprağın üstünde
Yürüyen kuşlar gibiydik sanki .
Dünyam solgunluğun zirvesinde kulaç atar
Anlamaya çalışır derinleri .
Yüzmekten , yürümekten , toz yutmaktan
Ve de
Yoruldum dünyayı anlamaktan.
Melike Cakmak
Kayıt Tarihi : 25.5.2021 18:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!