Yoruldum Usta Şiiri - Halil Büyükler

Yoruldum usta çok yoruldum
Umutsuzluk öyle sinmiş ki ruhumuza
Yaşamak bile zor geliyor artık bu cana
Mutluluğu çok gördüler bana be ustam
Herkes gibi gülmeyi haram ettiler bu cana
Öyle dimdik ayakta durduğuma bakma benim
Yüreğimde acısı saklı ne hatıralar var
Aklıma geldikçe yutkunamadıklarım
içim içimi parçalayan ne yaralar var
Bedelini ödemediğim ne bir anım var
Nede hesabını veremediğim bir günüm
Bedeli ödenmiş mutsuz bir hayatım var

Ustam..
Ne hayalini kuracak bir yaşantım oldu
Nede tutunacak bir dalım kaldı
Yaşarken ölmüşüm anlayacağın
Hayatın o çirkin yüzünü çok gördüm ben
Ne hesaplar ne bedeller ödedim
Öyle zor günler gördüm ki
Ölümle yaşam arasında çaresiz kaldım
Namertliğin her türlüsünü gördüm
Hangi yanlışı satırlara dizeyim
Hangi şerefsizliğin resmini duvarlara asayım
Görmediğimiz namertlik kalmadı be ustam

Ustam..
Keşke her şey göründüğü gibi olsa
Hayallerimiz yıkılmasa keşke
Bin bir umutla beklediklerimiz
Umutlarımızı yıkıp gitmese
Tanıdığın eskisi gibi kalsa
Gelen geldiği gibi gitmiyor be ustam
Kalanda gideni aratmıyor
Geri kalanlar huzur vermiyor
Olmuyor işte ustam olmuyor
Ne yapsan ne etsen olmuyor..

Ustam şu hayatta ne öğrendin dersen bana
Her şeyi olduğu gibi kabullenmeyi öğrendim
İçime atmayı öğrendim
Zorda olsa öyle yaşamayı
Dimdik ayakta durmayı
Kimseye güvenmemeyi
En çokta yalnızlığı yalnızlığı öğrendim