Yoruldum üsdat Şiiri - Recep Altunkaynak

YORULDUM ÜSDAT
Gözlerimin feri kaçtı ağlamaktan
Bıktım usandım yanmaktan
Umut kestim her şafaktan
Yoruldum yoruldum üstat

Zehrini yüzüme kusan kasana
Zulüm edilirmi artık Susana
Sözüm yok kaderi bana yazana
Yoruldum yoruldum üstat

Güvendiğim dağlar başıma çöktü
Dallarım büküldü yaprağın döktü
Çektiğim çileler belimi büktü
Yoruldum kırıldım üstat

Üstüme çöktü kara bulutlar
Yüreğimi parçaladı aç kurtlar
Tutsak etti beni arsız umutlar
Yoruldum çöktüm ben üstat

Yüzüm kalmadı kendime karşı
Unuttum ben artık ekmeği aşı
Dinmiyor ne yapsam gözümün yaşı
Akıl baştan gitti yoruldum üstat

Zincire vurmuşlar sanki bedeni
Durdurmak istemem kendi gideni
Gönlüm olmuş bak yangın yeri
Sorguya tutuldum yoruldum üstat

Ardımda bıraktıp satır yazılar
Yaşanmadan geçti tükendi yıllar
Kapandı taşlarla geçilmez yollar
Yollarım kapandı yoruldum üstat

Nasibim olmadı ne yapsam vuslat
Yaşama kalmadı yüreğimde tat
Yaşadım herşeye karşı bir inat
İnadım kalmadı yoruldum üstat

Recep altunkaynak