Yoruldum Umut Etmekten Şiiri - Devrim Satı

YORULDUM UMUT ETMEKTEN
Tutmakmı istiyorsun yüreğimden
Bırak dokunma ben kalkarım düştüğüm yerden
Bir yığın acının ağırlığını bilirmisin sen
Dert etme, çıktığım yokuşlardan tekrar düşmeye alışkınım ben
Vaz geç ellerimi tutmak istemekten
Yoruldum umut edip sabaha umutsuz yaşamı kabullenmekten
Anlıyacağın eski o ben değilim
Biti yaşama karşı sevinçlerim
Azalıyor gün ve gün nefes alışlarım
Oysa çok büyük değil küçük bir umut beslemiştim
Yaşama doymadan geçmiş acıların içinde kayboldum
Ne zaman içimde bir kıvılcım beslesem
Suskunluğumun derinliğinde dağıldım
Gittim evt dar sokaklarda yalın ayak yolumu kaybedip
Yanlızdım yanlızlığımın içinde yankılandım Yüreğimden habersizdim
Hayatın bırakacağı acıların büyük olacağını bilemezdim
Öğrendim işte o an canımdan oldum
Yaşanması gereken ne varsa yaşadım
Bir önemi kalmadı ömrümün
Her gün ölen benim ben öldürmedim
Yarım yamalak yaşamak zorunda değilim
Vaz geçtim umut etmeye hevesli değilim
Benden kalan ne varsa ateşe verdim