Ah be mavi gökyüzüm..
Hasta kalbime doğan kış güneşim..
Hep mi böyle küserek bakacak bana gözlerin..
Hep mi uzak tutacaksın ömrünü ömrümden..
Bakışların hep böyle deli fişek..
Suskunluğun hep mi kanayacak kalbimde..
Yoruldum sevgili yoruldum..
Birlikte kaçıp gidelim şehrin ışıklarında uzaklara,
Kimsenin adımızı bilmediği, sadece ikimizin bildiği bir yıldız olsun..
Gökyüzünde, yollarımızda izimiz kalmasın kimse bulmasın izimizi..
Gündüz güneşle konuşalım, geceleri seyredelim..
Sen yeter ki tut elimden...
Sol yanımda, esir ve tutsaksın..!
Benim bile gücüm yetmiyor,
Seni azat etmeye..!
Sadece gülüşünle gel,
Her zamanki gibi sessizce zuhur et,
Ve ben yine seni şiir gibi seveyim..
Hayallerimin enkazında çırpınan
bir umut gördüm bana yazdığın gün
Karların arasından fırlayan bir
kardelen misali..
Gülüşün güneşim oldu sonra..
Seninle uyandım uzun simsiyah
gecelerin ardından..
Uzağa gideni değil ki!
Kalbinde olanı özlüyor..
Kayıt Tarihi : 4.10.2025 15:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!