Yoruldum sensizlikten Şiiri - Yasemin Güven

Biliyormusun dün seni tanıyan biri bana sordu...
Seni merak ettiğini senden haber alamadığını söyledi...
Senin öldüğünü söyleyemedim başımı öne eydim...
Sustum derin bir sessizlik kapladı içimi alev gibi yandı...

Ağlamaya başladım sonra ne oldu dedi neden ağlıyorsun...
Sustum uzun bir süre sonra kaybettiğimizi söyledim...
Sonra yüzüme baktı gülümsedi şaka yapma dedi kalktı yanımdan...
Ellerini tuttum o artık yok dedim ve dünyam başıma yıkıldı sen yoktun artık...

Oturdu yanıma bağırdı çağırdı ağlamaya başladı sonra...
Nasıl dedi nasıl bırakıp gitti habersizce kayıp gitti hayatımızdan...
Ínanmak istemedi sonra nasıl dayanıcaz gittiğine dedi...
Dedim ki onunla bende öldüm nefesim gitti doğan güneşim gitti...

Onunla birlikte gülüşlerim hayallerim gitti ne varsa...
Yoruldum dedim hayatı onsuz yaşamaktan onsuz nefes almaktan....
Her sabaha onsuz uyanmaktan güne onsuz başlamaktan...
Akşam olduğunda eve onsuz girmekten yemeğe onsuz oturmaktan yoruldum...

YASEMİN GÜVEN