Yoruldum Kader Şiiri - İsmet Bozkurt

Yeter bunca yükün kader misin sen
Çok ağırsın artık yoruldum kader
Cehennem nârından beter misin sen
Dost diye yılana sarıldım kader.

Çektiğin çileler bitecek dedin
Gitmedin başımdan ömrümü yedin
En güzel rüyamı kabus eyledin
Dallarımdan bir bir kırıldım kader.

Ne ana bıraktın ne de bir kardeş
Sağımda solumda kalmadı sırdaş
Huzur aradıkça oldum keşmekeş
Bu kara bahtıma darıldım kader.

En zayıf anımda gelip yokladın
Arz-ı cemâlini daim sakladın
Her seken kurşunu bana sapladın
Yaktın can evimden vuruldum kader.

Hangi dala bassam çürük çıkıyor
Deştiğin yaralar irin akıyor
Girdiğim yollarda ölüm kokuyor
Yüz bin defa öldüm dirildim kader.

Aynalar gülmedi canımı yaktı
Vefa umduklarım hep düşman çıktı
Yar diye sevdiğim gelip zûl taktı
Şeytanın zülfünde örüldüm kader.

Gönlüm gayrı senden arz-ı hal ister
Neşe-i şevkini bul bana göster
Giydiğim libas ta kalmadı astar
Post gibi yerlere serildi kader.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)

Arz-ı cemâl :güzelliğini göstermek
Neşe-i şevk : sevinç neşe veren