Yoruldum Hayat Şiiri - Durak Yiğit

Yoruldum ben hayat
Gerçekten çok Yoruldum
Bırak artık nolur benim yakamı
Zamansız Kar'ları yağdırdın başa
Ne Yaz'ımı bildim,ne'de Kış'ımı,
Tükendi umudum
Söndü göz ferim.
Hiç onur kalmamış
İnsanlar Riyakâr
Yalan sevdalar.
Dostluklar sahteymiş,
Kalleşmiş yıllar,
Bilmem ne etmeli böyle yaşamı

Yoruldum ben hayat,
Hemde pek çok yoruldum
Önce çocukluğumu,
Sonra düşlerimi aldın elimden,
Koydun boynu bükük
Gurbet ellerde.
Yitik umutlarım,
Bende sevilseydim,bende sevseydim
Sevdiğim kadar,
Uğruna canımı verecek kadar.

Sevmekten korkuttun.
Aşk'tan korkuttun
Boşa geçti gitti
Gençlik yıllarım,
Sanki hiç yaşamadım
Koyduğun engelleri
Atlayıp aşamadım

Taşıyamam sırtımda ki bu yükü
Kalmadı dizde derman
Say ki bu dünyaya ben
Hiç gelmemişim.
Bırak artık peşimi.
Rahat bırak ne olur
Huzurla yaşayayım.
Ömrümün son demini..

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ