Yoruldum Doktor Bey Şiiri - Abdulkadir Ç ...

Kimseye kırgın da değilim, kızgında
Ama ben çok yoruldum be doktor bey.
Yaşamaktan Bitkinde değilim, bezginde
Ama ben çok yoruldum be doktor bey.

Usandım iki yüzlülerden, yordular beni.
Yorgun yakalayıp bana sordular beni.
İpek giydirip, bala bile sardılar beni
Ama ben çok yoruldum be doktor bey.

Gelmeyin üstüme yeter be yeter.
Dünüm berbat bu günüm dünden beter.
Gün gelir bu günlerde birgün biter
Ama ben çok yoruldum be doktor bey.

Yüreğimde ağır bir acı göğsümde sızı.
Neden hep beni bulur bunların amansızı.
Umut etsemde gelecekten bazı bazı
Ama ben çok yoruldum be doktor bey.

Çullandılar üstüme bir elden, düşmedim,
Her gelene eyvallah dedim, şaşmadım.
Dünkü yaralarım kabuk bağladı, deşmedim
Ama ben çok yoruldum be doktor bey.

Çaldılar ömürden; ezdiler beni, ezdiler.
Yere düşürüp hep sırtımda gezdiler.
Düğüm düğüm bağlayıp sonra çözdüler
Ama ben çok yoruldum be doktor bey.

Ezilmiş olsamda, çok vakit dik durdum.
Vurdular düştüm,kalktım, daha berk durdum.
Hayat bu olur dedim hep hayra yordum
Ama ben çok yoruldum be doktor bey.

Ak günlere kara leke çalanlar.
Yüze dost, dönünce düşman olanlar.
Sırtımı sıvazladı pişman olanlar
Ama ben çok yoruldum be doktor bey.

AKÇA dünya da beyaz ile karayı.
Harmanladım; dert ile dermansız yarayı.
Sabreyledim; hoş tuttum azrail ile arayı
Ama ben çok yoruldum be doktor bey.