Gitmeyi bir türlü bilemedim, inzivaya çekilip kendimi dinlendiremedim.
Nehirler çağlarken, güneş her gün doğarken yoruldum diyemedim.
Oysa çok yorulmuştum gecenin karanlığında mumla dost aramaktan.
Hayat tiyatrosunda ben perde açtıkça başka perdeyle karşılaşmaktan.
Yoruldum artık ve haykırıyorum: Korkmuyorum son perdeyi açmaktan.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta