Gitmeyi bir türlü bilemedim, inzivaya çekilip kendimi dinlendiremedim.
Nehirler çağlarken, güneş her gün doğarken yoruldum diyemedim.
Oysa çok yorulmuştum gecenin karanlığında mumla dost aramaktan.
Hayat tiyatrosunda ben perde açtıkça başka perdeyle karşılaşmaktan.
Yoruldum artık ve haykırıyorum: Korkmuyorum son perdeyi açmaktan.
21.01.2011
Kayıt Tarihi : 19.8.2015 13:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!