Yoruldum Çok Sevmekten

bu pencere hayatın bir parçası canım
her akşam saat sekizde şarabımızı ve sevincimizi paylaşırız
bu uçurum düşlerimizde canlanır
ve bir ateş gibi harlar yangınımızı

insan elbette karanlığın içinden de çıkar
bu küskün yaralarımız bizi evinden kovar
hayat bu, sadece bir dokunuş değil
elzem acılarımıza

yoruldum galiba çok sevmekten
tenlere dokunup üşümekten
kendime bakıp büyümekten
seni düşünüp çürümekten