Eğer insanlık her uyandığıında
Oynanmaya başlıyorsa bir senaryo
Ve herkes kendi hikayesinin başrolüyse
Ve bu filmin adı kaderse
Ben bu rolü oynamaktan çoktan yoruldum.
Her sabah kalktığımda
Elbet bir gün yeşerecek diye
Bu imkansız sevda hikayesine
Umut ekmekten bıktım.
Her gün yüzünü gamzelerinle görüp
Her gün sesini kalbimi titreterek duyup
Her gün güzelliğini bam telimde hissedip
Gözlerine bakamamaktan usandım.
En nihayetinde sensizlik
Alışkanlığım oldu artık benim.
Ve en kötüsü de güzelim
Senin bunu bilmeyişin
Ve hiç bir zaman bilemeyecek oluşun.
Kayıt Tarihi : 18.8.2019 21:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!