Yoruldum Ben Şiiri - Burak Fırtına

Yoruldum ben,
Bir çiçeği koparmadan koklayıp, topraktan sökülüp alınırcasına soldurulmaktan.
Gökyüzündeki o eşsiz yıldızı düşleyip, yerin en dibine koyulmaktan.

Yoruldum ben,
Yaşamak için umuda tutunup, umuda tutunduğum için yaşamdan kopmaktan.
Umuda tutunup umudumdan olmaktan...

Yoruldum ben,
Ruhların sonsuzluğuna inanmayıp, her an bir sonmuşcasına yaşamaktan.
Ruhumun sonsuzluğuna inanılmasından...

Yoruldum ben,
Feryatlarıma kulak asılmayıp, huzurun fısıltılarda aranmasından.
Sağır kalplerde huzuru aramaktan...

Yoruldum ben,
Güneşli bir Ağustos sabahına uyanıp, kendimi yıkılan hayallerimin gölgesinde bulmaktan.
Enkazların altında gün ışığına bakmaktan...

Yoruldum ben,
Aslında sadece, çok yoruldum...