Yoruldum Ben Şiiri - Kemal Doğanay

Dağ başında çınar idim,
Baka baka yoruldum ben.
Yaylalarda pınar idim,
Aka aka yoruldum ben.

Günahlarım bana yetti
Kader dedim boşa gitti
Saçlarımda aklar bitti,
Çıka çıka yoruldum ben.

Gözlerimde yaş kalmadı
Selam verdim yar almadı
Kimse kapımı çalmadı,
Eke eke yoruldum ben.

Hasret kaldım uzak düştüm
Hak katında hamdım piştim
Zorlukları yaya geçtim,
Seke seke yoruldum ben.

DOĞANAY’ım çare bulmaz
Dertlerime derman olmaz
Allah diyen yolda kalmaz,
Çeke çeke yoruldum ben.