Yoruldum Be Hayat Şiiri - Mucize Şiirler

Yoruldum Be Hayat

Yoruldum be hayat…
Kimselere anlatamadığım bir hikâyeyim artık.
Ne başı belli, ne sonu;
Sadece yolda düşen cümlelerim var.

Sabahlar bile teselli etmiyor beni,
Gözlerim uyanıyor,
Ama ruhum hâlâ uykuda bir yerde.
Belki bir rüyada kaldım,
Belki de hiç uyanmadım o günden beri.

İçimde dinmeyen bir fırtına var,
Kime anlatsam havadan sanıyor.
Oysa ben,
İçimde her gün biraz daha yıkılıyorum
Kimse duymadan,
Kimse anlamadan…

Yoruldum,
Güçlü görünmekten,
“İyiyim” demekten…
Kalbim yavaşça yürümek istiyor,
Sığınacak bir huzur arıyor
Kalabalıksız, sessiz, sahipsiz…

Bir geceye sarılmak istiyorum,
Konuşmayan, sormayan bir geceye…
Ve orada unutsun beni dünya.
Varsın devam etsin dönmeye,
Ben inmeye razıyım artık bu döngüden.

Yoruldum be hayat…
Sadece biraz durmak istiyorum.
Ve kimse sormasın neden diye…
Çünkü ben bile bilmiyorum bazen

Söz : Mucize