Yine çok içmişim dönüyor başım
Ne gardaş ilaç oldu ne arkadaşım
Ah babam mezarına yaslasam başım
Senin yokluğuna ben alışamadım.
Alıştım acıların en alasına…
Sen gidince karlar yağdı başıma
Sırtımı döndükçe vuran vurana
Senin yokluğun ben alışamadım.
Çocuk desen gayrı çocuk değilim
Dost kimdir düşman kimdir öğrendim
Şu hayatta senin gibi adam görmedim
Senin yokluğuna hiç alışamadım.
Eller gibi ben de salınıyordum
Dal değil yapraklara konuyordum
Koşuyordum koşuyordum yorulmuyordum
Babam yokluğunda çok yoruldum.
Kayıt Tarihi : 5.11.2023 13:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!