Yoruldum Artık Şiiri - Hanifi Okyay

YORULDUM ARTIK

Bunca kahır bunca çile nedendir?
Anlamaya çalışmaktan yoruldum.
Ne baharı belli ne de güzü dünyanın!
Bulanık sel gibi çağlamaktan yoruldum.

Sevdalar çetin aşklar ise sahte;
İrkiliyorum her hangi bir vakitte!
Gece karanlığında ileri bir saat'te;
Titreyerek uyanmaktan yoruldum.

Sılayı unuttum bu zalım gurbette!
Bir kaç dostum kalmıştır belkide!
Bir yerler yanıp kavruluyor içimde;
Özlemler le yaşamaktan yoruldum.

Dem beklerken gem vuruldu ağzıma!
Ahenk beklerken mil çekildi gözüme!
Sormayın: Bir efkar basar ki özüme;
Seher'lerde ağlamaktan yoruldum.

Kul okyay'ım yabancı olmuş kendi köyünde!
Kim bilir şimd hangi ilde hangi bir şehirde?
Bir dost köşesinde, bir ayan meçlisinde;
Kendime kendimi anlatamamaktan yoruldum.
Hanifi OKYAY 29.09.2005 / 23:10