Hayat bu kadar mı? kötü, acımasız...
İnsanın her yaslandığı duvar yıkılır mı?
Her tutunduğu dal kırılır mı?
Hep mi sevdikleri vurur insanı?
Hayat bir kerecik bile gülmez mi? insana...
Yıkılıyor bütün duvarlar...
Kırılıyor bütün dallar...
Vuruyor hep sevdiğin insanlar...
Gülmüyor bu hayat, gülmüyor bir kerecik bile...
Sabır mı?
Sevgi mi?
Umut mu?
Hepsi var, hem de yürekler dolusu...
Ama bunların olması değiştirmiyor sonu...
Yıkılıyor bütün duvarlar...
Kırılıyor bütün dallar...
Vuruyor hep sevdiğin insanlar...
Gülmüyor bu hayat, gülmüyor bir kerecik bile
09/12/2007
Mine TankKayıt Tarihi : 9.12.2007 20:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kimbilir sen bu yazıyı ne zaman göreceksin; benim aklımda küçücük çilli bir kız çocuğu var; dövüştüğümüz, seviştiğimiz..Benim aklımda bu yazın enezi var; batu ve müzik aletlri var..
Sahnede karayağız , yakışıklı bir delikanlı; kah ritm atıyor , kah mey çalıyor , kah ney çalıyor bazen de şov yapıyor...O tahta masalarda bir kadın, saçları kızıl gözlerinden mekana taşan sevgisi, avuçları patlamış alkışlarken kendi çocuklarına eş tuttuğu yeğenini...
Sizi çok seviyorum , sizinle ne kadar gurur duysam az..
Sevgilerimle Tatlım...
bir marifet
her ne kadar şiiirinizde
olumsuzluklardan bahsediyorsanızda
hayatınıza
yansımaz inşallah
TÜM YORUMLAR (37)