Yoruldum Şiiri - Mircevat Ahıskalı

Yoruldum, bıktım!
Dünyadan, hayattan,
İkiliklerden, sahtekarlıklardan,
Ne zaman duracağı belli olmayan,
Anlamsız kervan yolundan.
Ondan, bundan,
Senden!
Yoruldum!

Vuruldum, kapıldım!
Boş hayallere,
Nazlı bakışlara, yalan sözlere.
Tatlı dillere.
Nikap altındaki melek yüzlere,
Soğuktan açan güllere,
Sana!
Vuruldum!

Kırıldım, küstüm!
Talihime, şansıma,
Kaderime, bahtıma,
Bulutlar altında kalan güneşe.
Benden sonra söken şafağa,
Benimle bensiz olan,
Sana!
Kırıldım!

Düşündüm, anlamadım,
Çözemedim!
Çarkı feleğin cilvesini,
Masum simalar altındaki gaddarlıkları,
İyiliğin altındaki kötülükleri,
Dostluğun altındaki düşmanlıkları,
Mertliğin altındaki namertlikleri,
Sadakat altındaki ihaneti
Aşkla nefreti,
Seni!
Çözemedim!

Yoruldum!
Araştırdım, çözemedim.
Ne istediğini bilemedim.
Seninle olamam, sensiz duramam.
Anlamadım!
Sevdim seni gülemedim.
Yazık!
Yazık geçen bunca yıllara.
Bana yazık,
Sana...
Yoruldum!

Yeter artık, bitsin bu çile.
Yeter!
Gizli gizli ağlamalar,
Sevip yürek dağlamalar.
Kan ile kalbe yazmalar,
Silinmesin diye kazmalar.
Bu karşılıksız fedakarlıklar,
Hepsi boşuna.

Şimdi şimdi anlıyorum,
Anladıkça durumumu,
Geçmiş güne ağlıyorum.
Aşktan değil, nefretten ağlıyorum.
Mürekkeple yazdığımı,
Göz yaşımla siliyorum.

Siliyorum!
Yüreğimden adını,
Geçmiş hatıralarımı,
Lügatimden aşk kelimesini,
Seni!
Siliyorum!

Arındım, duruldum!
Elekten elendim,
Süzekten geçtim,
Haramdan kaçtım,
Hak yolu seçtim,
Dirildim!
Kurtuldum benim olmayanlardan,
Senden!
Arındım!

Yoruldum!
Seninle sensiz olmaktan,
Seni hayalde bulmaktan,
Günde bin kere ölmekten,
Yoruldum!

Gezdiremiyor artık,
Bir beden iki ruhu, gezdiremiyor.
Haydi, çık gönlümden!
Ver kalbimi, özgür bırak beni,
Sen yoluna ben yoluma.
Kendimi bulmak istiyorum.
Seninle sensiz değil,
Benimle sensiz kalmak istiyorum.

Yoruldum, bıktım!
Dünyadan, hayattan,
İkiliklerden, sahtekarlıklardan,
Ne zaman duracağı belli olmayan,
Anlamsız kervan yolundan.
Ondan, bundan,
Senden!
Yoruldum!