Yoruldum Şiiri - Ertuğrul Çınar

Hani Buz tutar Uludağımın yüksekleri
ve erir aylarca su taşır düz ovanın miskin çimenine
Hani bir ömür taşır karınca inine,
kendinden büyük parçaları.

bense yoruldum

Kalemler eskimişti sevdam başlarken.
Şimdi ne kalem var elde, ne bereketli sözcükler
Dostun dost olmadığını,
kardeşin kardeş sevmediğini bilmekten
haklı çıkmaktan,her gece apansız sıçramak uykundan.
Kaç günlük dünya derler.Her gün kar zarar çetelesi tutarlar.
Yaşadıkları ne yaşayacakları ne bilmezleri görmekten..

Yoruldum
Suladım her yaz ramazan bahçelerini
,her kış karşılıksız suladım büyüttüm yaramaz bebeleri.
Ve büyüdükçe bebeler, unutuldu eskiler..

Velakin yok yoruldum…Ramazan evvel..
Bursa dağları önümde..Sırtımda türlü keder.
Belimde bir altı pat.Önümde kalan tek bir kurşun..

Çok hane kurtardım.. Çok kişi…
Çok zavallı … Çok hane kurdum…
Çok sevgi kurdum.. Çok bebe büyüttüm..
Çok rızk sağladım.. Olmaz adamları olur ettim.
Görmez adamları görür ettim.
Çok iş büyüttüm..

Yoruldum.