Yoruldum Şiiri - Selver Güvercin

Hilal kaşlarının arasına
Zülüflerinden
Bir salıncak kursam
Zülüflerinin serinliğinde
Serin serin sallansam
Çölde
Serap görür gibi
Seni bir görüp
Bir kaybetmekten
Yoruldum…
Yoruldum hayatta
Senin peşinden
Beyhude koşmaktan
Yoruldum
Hayalinin peşinden
Anlamsızca koşmaktan
Yoruldum
Yoruldum dayanamıyorum…
Dayanamıyorum
Ve ağlıyorum
Başka gelen yok elimden
Çaresizim
Bir çıkmazın içindeyim
Yuvarlanıp gidiyorum
Ne amacım belli;
Ne gittiğim yol…
Bu hayat
Bana çok ağır geldi gülüm
Dayanamıyorum gülüm
Yoruldum, yoruldum…
Yorgunluğumu alacak
Ne bir tas suyun
Ne bir hece sözün
Ne gülen gözlerin
Ne yol gösteren ayak izlerin
Hiç biri yok ve ağlıyorum
Dayanamıyorum gülüm
Yoruldum, yoruldum…
Zannımca
Çıkar yolum
Yine sende
Gülen gözlerim
Yine sende
Hayata bağlanışım
Yine sende
Bir çıkar yol göster
Uzat ellerini
Okşa saçımı
Bir makas al yanağımdan
Bir şeyler söyle
Dayanamıyorum gülüm
Yoruldum, yoruldum…

Temmuz 2006 Ankara