Yoruldum Şiiri - Ömer Dalman

O alışveriş merkezlerinin yürüyen merdivenlerinde
metroların tünellerinde, merdivenlerinde
sağ arka cebimi kollamaktan, yoklamaktan,

yüzüme direkt öküzün trene baktığı gibi
yaralamak, aşağılamak, tiksinti vermek
tartmak, nitelendirmek
veya belki de beğenisi belli etmek için bazen
bir daha ne zaman biri daha bakar diye
üzerime akan, teğet geçen
insan nehrinden gözlerimi kaçırmaktan,

kulaklarımı kevgir etmiş küpelerimi ve suni kelimi saklamaktan,
yaya da olsam
durup, telefonuma bakmam gerektiğinde
neredeyse dikiz aynası veya sinyal lambası gerektirecek
arkadan çarpmak üzere olan umarsız, duygusuz adım atanlardan,

kendini hergün geliştirmeye, ilerletmeye çabalayan
bütün diğer beyinlerin de
bu şehir denen çiftlikte
aynı sokaklarda, aynı caddelerde, aynı risklerde
aynı o, kokan atmosferde
bütün sürülerle birlikte
kelle koltukta koşuyor olmasından yoruldum.

(Ekim 2006)