Yoruldum Şiiri - Nurgül Ankara

Yüzüne dost görünüp,
Arkadan kuyunu kazanlardan.
Canımsın diyip, canın çıksın
diyenlerden.
Mum ışığı kadar yanıp,
bir rüzgarda sönenlerden.
Yoruldum çok yoruldum...

İşini yalana bağlayıp,
parayı hile ile kazananlardan.
Sonrada sana
"Ben dürüstüm" diyenlerden,
Ansızın çekip gidenlerden.
Yoruldum çok yoruldum...

Dostluk maskesi ardına saklanıp,
Her darbede sırtımdan vuranlardan.
"Sana güveniyorum" diyerek yalan söyleyip,
Yalanla vicdanını rahatlatanlardan.
Yoruldum çok yoruldum...

Ne zaman kalksam düştüğüm yerden,
Beni yeniden çelmeleyen gölgelerden.
Yüze gülen, ama kalbi buz kesmiş
sahte sevgilerden.
Yoruldum çok yoruldum...

Hayat, bu kadar yükü taşıyamaz omzum,
Herkesin kendi menfaatine bükülen sözden,
Doğruluğu kaybetmiş, eğri bir dünyadan,
O sahte ışıltıdan ve yalan yoldan.
Yoruldum çok yoruldum...

Artık ne bir vaat beklerim ne de bir merhamet,
Tek istediğim; bu kirli sahnenin bulması nihayet.
Bütün bu riyakâr ve nankör insanlardan,
O bitmek bilmeyen oyunlardan.
Yoruldum çok yoruldum...

Bütün gücüm tükendi, artık dayanmaz nefesim,
İnsan denilen o yalan kalabalıkta yok bir sesim.
Yalanın gölgesi düştü, en temiz hayallere bile,
O yüzden kapattım defteri, bıraktım her şeyi dile...
Yoruldum çok yoruldum...