Yoruldum Şiiri - Orhan Özçelik

Sendedir bu gönül anlamaz mısın,
Her dala konmaktan yorulmaz mısın.
Azgın bir ırmaksın durulmaz mısın,
Yoruldum arkandan koşup gelmekten.

Ne ele sığarsın ne de avuca,
Çok çabuk bıkarsın biraz durunca.
Yüzüme bakmazsın beni görünce,
Yoruldum arkandan koşup gelmekten.

Bir kere dinlesen benim kalbimi,
Laf olsun diye bir sorsan halimi.
Şakadan da olsa tutsan elimi,
Yoruldum arkandan koşup gelmekten.

Bak günler tükendi zaman kalmadı,
Boş ver şu gururu boş ver inadı.
Seni şu kalbişmde gören olmadı,
Yoruldum arkandan koşup gelmekten.

Ben sana vuruldum aşığım dedim,
Sevdim be güzel ban seni sevdim,
Senin ben yoluna ömrümü verdim,
Yoruldum arkandan koşup gelmekten.

Kırıldı kanadı gönlümde kuşun,
Şu yalan dünyada beni de düşün.
Gel ban sevgilim kınalı kuzum,
Yoruldum arkandan koşup gelmekten.