Yoruldum Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Yoruldum

Ben yoruldum.
İnsanlara evet demekten yoruldum.
Sürekli başkalarının isteklerine, beklentilerine,
umutlarına kapı açmaktan,
kendi iç sesimi susturmaktan yoruldum. Beklenti içinde bekleyenlerin ağırlığını taşımaktan,
onların hayal kırıklıklarına neden olmaktan yoruldum.
Her “evet” dediğimde içimde bir parça daha eksiliyor,
duygularımın derinliklerinde kayboluyorum.

Beklentilerini karşılamadığımda,
birer birer giden dostlarımdan,
sevdiğim insanlardan yoruldum.
Sanki üzerimde bir yük var ve bu yük, sevdiklerimle kurduğum bağların geriliminde kendini gösteriyor.
Onların yüzündeki hayal kırıklığını görmek bile içimi acıtıyor.
Hiçbir şey yapmamışken,
bir anda suçluymuşum gibi
hissetmekten yoruldum.
Oysaki ben de bir insanım;
hatalarım ve zaaflarım var.

Herhangi bir yanlış anlaşılmada
hemen dışlanmak,
icimin en derin köşelerinde yankılanan suçlamalarla yüzleşmekten yoruldum. Ortada hiçbir şey yokken,
bana yöneltilen suçlamaların ardındaki belirsizlikte kaybolmaktan yoruldum. Kendimi açıklamaya çalıştıkça,
karşı tarafın empatik bir anlayışla yaklaşmaması,
çabalarımın boşa gitmesi beni bıktırıyor.

Yoruldum;
bazen sadece bir gülümsemenin ardında yatan yalnizlik ,
bazen de bir kucaklaşmanın getirdiği sıcaklık arayışından yoruldum
İnsan, başka neyle yorulabilir ki?
bu boşluk, ve yalnızlıkla birleşince dayanılmaz bir hâl alıyor.
Gece yarısında düşündüğümde kalbimde oluşan ağırlık,
her geçen gün daha da büyüyor.
İnsanın ruhu,
hiç bitmeyen bir koşu parkurunda tükendiğini hissettiği anlarda yoruluyor.

Bütün bu duygular arasında kaybolmuşken, belki de en çok kendimden uzaklaşmaktan, benliğimi kaybetmekten yoruldum.
Sorular soruldukça yanıtlar aramak,
kendimi bulmaya çalışmak,
ama çoğu zaman daha fazla kaybolmak… İşte en çok tükendiğim noktada yoruldum . Kendime karşı dürüst olamadığımda, yorgunluğumu kabullenmediğimde
her şey daha da sarpa sarlyor

Sonuçta, insan başka neyle yorulabilir ki? Sadece beden değil,
ruh da yorgunluk hisseder.
Sessiz bir bekleyisin
içindeki yalnızlık,
varoluşun getirdiği derin tartışmalarla birleşince,
insana olan tüm inancımı sarsıyor.
Hayatın karmaşası içinde kaybolmuşken, belki de en büyük mücadelem kendimle olan kavgamdan bile yoruldum