Yoruldum Şiiri - Murat Ülkü

Erkek doğdum, adam olmak uğruna,
“Can” sırrına ermek için yoruldum
Dostluğu kardesliği nişan ettim göğsüme;
Herkese güvenmekten, sırtımdan vurulmaktan yoruldum...

Ne isem o oldum, saçımla sakalımla bu salındım,
Bilerek kandım, enayi diyerek tefe kondum çalındım,
Kim yetiş dediyse, malımla canımla yanında bulundum;
Güçlü görünmekten, zor gúnúmde yalníz kalmaktan yoruldum...

Yetiş ya Muhammed yetiş ya Ali diye Hakkı sesledim,
Bilemedim, kurt postuna bürünmüş çakalları besledim,
Vefaya adalete hiç ummadığım insanlarda rastladım;
İki yüzlü yalancıları, insan yerine koymaktan yoruldum ..

Boyun eğmezken zulme elinde zülfikarla Ali vardı sağımda
Değemez dokunamazdı dosta kimse benim yanımda
Hücrelerde işkenceyle oynaştım, aşk peşinde koşacak çağımda
Gün görmedim bir kere, mutluluğu arariken yoruldum ..

Hu ile uyandım , her gece Hu ile bitirdim zikrimi
Hayy diyerek ellerimle verdim yare gönül köşkümü,
Allah'tan gayrı hiç bir kula anlatmadım derdimi,
Hısım görünen hasımlara, fırsat vermekten yoruldum..

Ne idüğü belirsize saf bir deli kalarak,
Masum ve mazlum garip bir kul olarak;
İyi kötü herşeyin Hakktan geldiğini bilerek
Kalbi Kabe sayıp, yürekleri tavaf etmek beni çok yordu...

Doğruyu yanlışı bir bir yüreğime çizdim de,
Hatayı vebali tek tek aklıma yazdım da,
Bağlayıp nefsi diri diri kalbe gömdüm de,
Tüm yezitler ölsün diye, vura vura çok yoruldum...

Dönen dönsün, ben dönmedim sözümden
Hep sakındım sevdiğimi kendi gözümden,
Usanmadım bir kez bile edasından nazından,
Ömür bitti, sonu gelmez yollarda yürümekten yoruldum ..

Deli dolu bir fırtınaydı esip geçti gençliğim,
Herkesin girmeye korktuğu yolda yitti gençliğim,
Geriye yaşlı ve yorgun bir ben verdi gençliğim..!
Yıprandım yaralandım, yaraları sara sara yoruldum...

Ben insanım, insan kalmaktır suçum:
İyi niyet ve merhametten ağardı saçım
Başladı hazırlıklar, yakındır ahrete göçüm!
Ölüme hazır iken, ölüp ölüp dirilmekten yoruldum...