Yoruldum Şiiri - Yaren Atalar

Ufuk çizgisine bakmakla geçer zaman,
Saatlerce yorulmadan, bıkmadan anbean.
Ulaşılmaz mıdır, dokunulmaz bir hülyada,
Göz ardı edilmez ufuk, orada uzakta.

Seni sevmek, işte bunun gibiydi Yârim,
Bu gecede sabrım yoruldu, dayanmaz kalbim.
Yeşil ve mavi, gözümde bir su gibi durur,
Avuçlarımda berrak, dokunulmaz uçurum.

Bakmakla görmek arasında fark derin,
Denizler kudurur, kaybolur gözlerde sesin.
İki tuzun vuslatı, yaşla birleşen,
Gözyaşlarımdan düşen, sabrın binbir yansıması esasen.

Ezana uyanır seher vakti, dualar dillerde,
Kuşlar zikreder, yuvalarına sabırla dönerler.
Karanlıkla aydınlık savaşı sürer içimde,
Siyah ve beyaz, günahla sevabın tezahürü derinde.

Gül dalında gezerken dikenlere inat,
Minik böcek sevdalı, ayaklar hiçe sayar hatırat.
Kaldırım taşları arasında çakılın davası,
Sarmaşık soğuklara inad, tutunur duvarın karası.

Ağlayan bebek hıçkırıklarında yakarış,
Ruhumda zindan, dilimde dua, kalpte barış.
Kaybolmak yok, yol bulmak var; sabit kalmak bir yolda,
Bu gecede sabrım yoruldu, yüreğim dar Yârim burada.