Yoruldum... Şiiri - Murat Ülkü

Ne varsa döktüm içimde yakın dostuma,
Bilemedim bürünmüş insan postuna.
Adam sanıp, düşmüşüm riya çarkına
Özü başka sözü başka yalanlardan yoruldum...

Ben benim aklım yettiğinden beri,
Kullandılar kirlettiler özümdeki cevheri.
Sahtelikle körelltiler ruhumda her bir yeri,
Riyadan, güvenip de yıkılmaktan yoruldum...

Yürekten duaları sırtıma vurdum,
Sevdim sevilmedim gönlümü yordum.
Sevdanın gölgesine gizlenmiş hevesler gördüm,
İnanıp da yanılıp yenilmekten yoruldum..

Köşe bucak vefa arayarak geçti yıllarım,
Neye niyetlensem hep çıkmaza çıkar yollarım.
Sararır, sevgi ile büyüttüğüm güllerim
Kırılıp dökülüp incitmekten yorulduml