Yoruldum Şiiri - Bülent Baysal

** YORULDUM **

Çok uzun yıllar oldu, hadi gel aşkı tazele
Al şu canımı kurbandır, ahu gözlü güzele
Aşkına meftun say, say da bas üstüme gezele
Hasret alev ben pervane, döne döne yoruldum

Karanlık dünyamı aydınlatan, koca bir mahtın
Anılarda kalmış, gönle felesenk vahtın
De hele! Sen o gözlerle nasıl ellere baktın
Şu darı dünyada, bir tek sensizliğe yoruldum

Dipsiz karanlıklarda, sorguya durur celladım
Gençliğim çekip gitmiş, yalnızlık olmuş fıtratım
Sorma ne hallerdeyim, şu zalim dünya sıratım
Her gece dar ağaçlarına, gide gele yoruldum

Ey gönül! Sal kendini, gecenin billur terine
Dert etme, kederle konuşurum senin yerine
Nasipsiz kuyulardan, daha da çok in derine
Her gecenin seherine, düşe çıka yoruldum

Telde gezdi arşe, keman ağladı ben ağladım
Açtım geçmiş defterleri, özden geçtim çağladım
Yandım yandım köze döndüm, közde yürek dağladım
Kum gibi o anılarda, kavrulmaktan yoruldum

Neyde bir nefestim, savruldum uzak diyarlara
Şöyle bir gezdim yılları, bak düştüm ne hallara
Tövbe bir daha uğramam, hor gören sevdalara
Söyle! Yıllar mı yorgundu, yoksa ben mi yoruldum

Bülent BAYSAL