Yoruldum Şiiri - İdris Yılmaz

Ömür uzardı her sabah
Ben günden güne yoruldum.
İlk gençliğimde coştum da
Elliden sonra duruldum.

Koştum dünyanın peşinden
Hiç kar etmedim işinden
Yar kirpiğinden kaşından
Canı gönülden vuruldum.

Buldum dengimi sonunda
Çok derdi vardı onun da
Dem tutanların yolunda
Aşk sofrasına kuruldum.

Sarsa dünyayı koluyla
Korkar arifan sonuyla
Sevda olan her konuyla
Cahilane ben soruldum.

Kimseye etmem kem nazar
Gideceğimiz bir mezar
Onu da seven çok kazar
Acı gerçekle buruldum.

Heves ettimde kuşlara
Takılıp düştüm taşlara
Gözümden akan yaşlara
Hemen layık görüldüm.

Mahzun Münzevi son sözüm
Ateşte yanar can özüm
Unutma beni iki gözüm
Bu hayattan ben yoruldum.