yoruldum toplamaktan,
hayalinin ardından dağınıklığını.
bir kez de sen gelsen viraneme,
bir sabah çalsan kapımı,
sen toplasan dağıttığını...
ben bir köşede sinip,
öylece seyretsem sessiz.
söz ne tek bir kelime,
ne de dokunurum tenine.
içime çekerim kokunu,
derin derin rengini gözlerinin,
sesini de saklarım yokluğuna.
kim bilir olur muyum bir daha,
yoksa ölür müyüm bir sonraya...
Kayıt Tarihi : 6.1.2021 22:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!