Yollara düşüp de gimekten değil
Ayağıma batan taştan yoruldum
Bana taşlar atan düşmandan değil
Gül diye hâr sunan dosttan yoruldum.
Geceler gündüzden daha vefâlı
Yazlar kışlardan daha da cefâlı
Her ışık görünce sandım sabahı
Bana umut olan günden yoruldum.
Uğruna nice cefâlar çekerdim
Yollarına daima gül ekerdim
Ellerinden bal ve şerbet umardım
Bana zehir sunan yârdan yoruldum.
Ah! Zaman bile olmuş bana düşman
Geçen her günüm de dününe pişman
Şimdi ne haldeyim düşündüm bir an
Aklımda çetin sorudan yoruldum.
Kayıt Tarihi : 16.6.2020 11:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!