Baba Masalı Şiiri - İsmail Nerimanoğlu

Ağlamak…
Bir hüznün, belki de bir sevincin melodisi.
Duygular kaktüs kaktüs.
İmrenirken çocuklar,
her oyuncak bir kavganın hatırası.

Baba, elimi bırakma.
Gönlüm niye karanlık, anne?
Her şey neden anlık?
Gülüşün…
Kırış kırış…
Düşlerim düşmeye görsün,
makyajın akıyor, farkında mısın?

Kahkahalarla ağlayışın,
ruhunun mengenesinde ıstırabın gülüşü.
Dalında solan gül,
bülbül keyfinde.

Baba, sahi…
Sen neden bu kadar iyisin?
Ellerim ellerinde, galaksideki gezegen gibi.
Duruşun, dağın dünyaya kök salmış hali.

Bana bir masal anlat, baba…
Romanlardan yoruldum.