Lise çaglarında beykoz korusu,çamlık mevkiinde,
el ele birlikte yürüdügümüz,anlatmaktan bıkmadıgımız bazen aglayıp bazen güldüğümüz Ama, çok mutlu oldugumuz, o günleri hasretle yad ettim.
Arka bahçedeki kanepeye şöyle bir uazanmıştım,
uyuyup kalmışım.
Yanaklarımı serin bir rüzgar okşayarak beni uyandırdı.
Gözlerimi açtıgımda,yanımda hiç kimsenin olmadıgını fark ettim.
Anladımki, gördüklerimin hepsi sadece rüyadan ibaretmiş,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta