Yoruldum Şiiri - Zehra Çavdaroğlu

Yaşıyorum dünyada şuan,
Ve yaşanmış bir sürü an...
Sesleniyorum yaşantılar içindeki yalnızlıktan;
Ben kendimle yaşamaktan yoruldum...

Bir çok dert yaşanmış ve yaşanacak;
Dirensem ruhum yorulacak,
Bıraksam ezildikçe canım yanacak...
Ben tek başıma göğüslenmekten yoruldum...

Acı çektiğim zamanlar,
Güleceğim beni mutlu sanacaklar,
Anlamadılar ve de anlamayacaklar...
Ben anlaşılmamaktan yoruldum...

Güya kalabalık etrafım
Ama yok ne tutunacak bir dalım
Ne de sığınacak bir limanım...
Ben kalabalık içindeki yalnızlıktan yoruldum...

Yoruldum, kendimi anlatmaktan,
Konuşunca anlayacaklarını sanmalrından,
Beni kelimelere sığdırmalarından....
Ben suskunluğumun anlaşılmayışından yoruldum...

"BEN"deki iki harfin değişmeyişinden
Çoğullaştırmayan "İZ"lerden yoruldum...
Aslında ben bu "BENLİKTEN",
"BİZ" olamayan "BEN"lerden yoruldum...