Yoruldum .... Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Öyle yorgun bitkin çaresizim
Ki
Darmadağınım
Gözlerime liman kuruyor yaşlarım
Sözler kırık ve keskin kanatıyor
Yüreğimi
Hayat
Ne çok yordun beni
Yoruldum
Yüklediğin sızıların ağırlıklarından
Derin kuyulara bıraktığın sevdalardan
Mutluluğun çengel atmış hayallerimden
Umudun soldurmuş filiz küskünlüğünden
Yoruldum
Bu dünyada tek kalmışçasına yaşamaktan
Geleceğin bayatlamış tohumlarından
İsyanların ömür defterinde tutuşmalarından
Rüyalarımın sessiz haykırışlarından
Yoruldum
Susmaktan, kırılmaktan
Beklemelerden, özlemlerden
Ağlamalardan
Görülmeyen hıçkırıklarımdan
Yoruldum hayat yoruldum
Soruların yıkımlarından
Cevapların katıksızlığından
Kaybetmelerden
Tükenmeyen sevmelerden
Sahte yüzlerden
Hep bir bahane ile oyalamaktan
Avunmaktan
Hayat! ....
Bırak yakamı artık ne olur..
Yollarım kabire gider oldu
Yoruldum
Ümitlerimi gömmekten
Ölüleri kıskanır oldum
Onların yerine kendimi koyar oldum
Ama
Yine de acılardan kurtulmamaktan
Korktum
Yoruldum
Hayat
Seni anlamaya çakışmaktan
Senle, sensiz devam etmekten
Yoruldum
Elbet bir gün kördüğümünü çözeceğim
Hayat
Yarım yamalak avutmalarından kurtulacağım
Son vereceğim yorgunluğunun yıkımlarına
Dermansız, çaresiz koşmalarıma
Son vereceğim
Yakamı sen bırakmazsan den bırakacağım
Yakanı hayat
Elveda bile demeyeceğim
Ağlayarak aldın kucağına
Hep ağlattın
Ama sessiz sedasız gideceğim