Sabah kalkıp, yüzümü yıkamak için aynaya baktığımda yüzümdeki çizgilerin gittikçe çoğaldığını fark ettim.
Saçlarımda ve bıyıklarımdaki beyazların sebebinin kendim olduğumun bilincindeyim.
Herkesi, kendimden daha değerli gördüm.Ağlayanla ağladım, gülenle güldüm. Derde ortak acıya yoldaş olduk.
Başkaları üzülmesin diye kendimizi ne kadar üzdüğümüzü,neler yaptığımızı neleri görmezden geldiğimizi,
Fakat kendimizi mutlu etmek için hiç bir şey yapmadığımızı düşündüm de; boşa harcadığım çabalara ve zamana üzüldüm.
Çünkü hiç bir zaman karşımızdakilere verdiğimiz değerin karşılığını göremedik.
Onlarla ağladık, biz ağladığımızda onlar güldüler.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik



