..yoruldum Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Seni seviyorum demekten
Hatta ve hatta
Sevmekten bıktım yoruldum
Sana ne zaman seviyorum desem
Sensizliğin çığlıkları dudağımda
Hasretin durağındayım
Sessiz, sedasız, kimsesiz
Anılarıma saplanan düş kırıklıklarım
Kanattı özlemlerimi
Yokluğunun sızı ıztırarıyla boğuşurken
Çocuk olurum
Son gücümle ağlarım
Sevmekten, hayattan yoruldum
Senden yorulsun sensizlikten yoruldum
Vurmuyor dalgalar yüreğime
Duruldu artık
Odamda uçmuyor sinekler sensizliğine konmuyor
Sinek, kelebek yoruldu
Sensizliğinle merhaba dedirten ağaçlar pencereme
Vurmuyor
Pencere, ağaç yoruldu
Sokaktaki çöp didonlarına atmıyorum bıraktıklarını
Kaldırımlara oturup sensizliği soğutmuyorum
Çöp bidonları, kaldırımlar yoruldu
Sigaramın dumanına sarılan hayallerim
Kayboldu gitti
Yaktığım ateşler bir bir söndü
Duman, hayallerim, ateş Yoruldu
Kısaca sevdam, yüreğim yoruldu
Kısaca seni sevmekten yoruldum artık