Yoruldum Şiiri - Süleyman Ertuğrul

Yoruldum biliyor musun. Sevmekten değil de sevdikçe acı çekmekten yoruldum. Zamanın benden aldıklarının peşinde koştukça yoruldum. Arkandan baktıkça, içten içe sitem ettikçe yoruldum. Bazı geceler senli rüyalarımdan ağlayarak uyanmaktan yoruldum daha çok.

Bide anlattım seni bildiğim her şeye. Hasretinle sarıldığım yorgana, göz yaşlarımın damladığı yastığa, dost bildiğim soğuk duvarlara...

Gözlerin gözlerime değdiğinde dermanı kesilir dizlerimin. Damla damla akar yüreğim hasret deryasına. Ah bilsen anlık bakışlarının bana verdiği tahribatı. İçimi dağlayanı. Yokluğunun açtığı yaraları...

Anlayacaksın, elbet bir gün anlayacaksın sevmenin ne demek olduğunu. Sevdiğine kavuşamamanın hüznünü. Olmayan engellerin zorluğunu. Uğruna kendini feda ettiğinin körlüğünü, nankörlüğünü.
Ve seni ne kadar çok sevdiğimi...
ANLAYACAKSIN...