Yoruldum Şiiri - Gürhan Olcaytürkan

Yoruldum
İnsanlardan
Oyuncak yerine koyanlardan
Kaçışlarım
Ne zaman kendime olsa
Bir dur sesi yankısı
Yanlarına gitmeye çabalamalarım
Vardığım yerde TEK kalış
Kır çiçeklerine koşarsın
Çiçek kokuları yerine
Kırılmaların çiğleri sinmiş
Papatya fallarından geriye kalan
Yapraklardır avuçlarına konan
Tek suçu yaprağın
Seviyor sevmiyor da sevmiyor çıkması
Sevinç kaplar bazen içini
Sığmazsın kabına
Tebessüm yer edecek olur yüzüne
Bir şamar acısı
İsyana suskunluk sarar
Kalırsın tek başına
İnancını yitirmek istemezsin
Kırgınlıkların yormuştur
Bazen gitmeyi bilmen gerekir
Sen gidemezsen
Teneke bağlar birileri ardına
Kendine yolculuk yap zaman zaman
Ne sevdalar bir çentik atmıştır
Yüreğinin orta yerine
Sızıdan ne acılar akar dilinde kalan
Yabancı evlerin pencere arası
Suskun bir bakış kalır
Sevdaya dair
Kırılganlığa dair
Tek kalışa dair