Yoruldum...... Şiiri - Yılmaz Boğa

Beynim de acıyor
Yüreğim de
Yoruldu umutlarım
Vefasızlık tırmandıkça etrafımda
Anlamını yitirdi hayata bakışım
Yakınıp duruyor ihtiyar babam
Mezar taşına takılmıştı bir zaman
Ne arayan var diyor ne de soran
yeteriz desem de biz bize
Anlamak istemiyor yorgun dede
Tükenen saygı ve sevgilerin farkında
Kızıyor çarpık düzene

Korkar oldum sokağa çıkmaya
Göresim büyüyor rahmetli anama
Yaşam heyecanım tükeniyor giderek
Tökezleyip duruyor
Her gün Törpülenen bu yorgun yürek

Kısacık şu ömür denilen yaşam
Her şey fani çoğu yalan
Her yerde ölüyor Masum çocuklar
Yetti insanlık adına yapılan
Dünya şimdi bir Dev'e kurban
karanlık bakıyor yarınlar
Gene çaresiz yine ağlıyor analar

Bulunmaz oldu ne sevgi ne de huzur
Hepimizin hasreti değil mi bunlar
Beynin de acır benim gibi yüreğin de
Tükenince umutlar........

Sydney..8.3.17