Yoruldum Şiiri - Gül Atar

Yoruldum...
Sahte yüzlerin maskesi düştüğünde,
Kaybolan zamanlarıma ağlamaktan…

Yoruldum...
Yitirdiğim zamanları kurtarmaya çalışırken,
Her seferin de geçmişimin önüme gelmesinden.

Kahroldum...
Hayatımı bana bırakmayanlara bile,
İstisna göstermekten,
Affetmekten, büyüklük göstermekten.

Kahroldum...
Hayatımı yönlendirmek için geç kalmaktan,
Geç kaldığım her şey için bedel ödemekten,
Bedeli ağır olan şeylerin,
Karşılığında bir şey alamamaktan.

Ağlıyorum...
Sakin suskun, telaşsız bir hayatı isteyip,
zamanı gelince öfkemin ağır basıp,
Her şeyi bozmasından;
Yıllara meydan okuyup,
Aylarımın su gibi geçmesinden.

Ağlıyorum...
Kepçeyle ilgi sevgi hoşgörü verip,
Hiç kimseden yıllarca,
Kaşık kadar karşılık alamamaktan.

Mutluluktan ağlıyorum...
Her şeye rağmen ayaklarımın
Yere sağlam basmasından,
Güçlü olmaktan,
Acizlere son bir şans vermeyeceğimden.
Hayatta her şeyden,
Ders alacak kadar akıllı olduğumdan
Ve artık hatalarımı aza indirdiğimden.